”Agge op ouw eigen past, dan paste nie op nen rotten appel” heb ik heel lang geleden al eens gehoord in het winkeltje van Joos Roctus en Marie Muller op de Keuningsdijk.
Iemand die goed oppast kan het ”wijd bringen” denken we nog steeds.
”IJ è ne goeien oppas” zeggen ze van een kerel die goed in zijn vel en in zijn vlees zit.
Pas op want voor dagge ut weet, ij j’ut zitten.
En als het gepast was, dan zat er een fooitje aan vast.
Een oppassende man kreeg een dito vrouw die voor het huwelijk het manvolk op een gepaste afstand had weten te houden.
En als je tijdens je leven goed opgepast had dan was de spaarbankboek goed gestoffeerd.
”Van oppassen ist nie gekommen” wisten ze vroeger ook op de Pauluspolder te vertellen.
Want ”meises, wij ouwen ons mee geen mannenvolk bezig” was het devies van Thiele al had ze vier kinderen van evenveel mannen.
Althans, dat wier gezeed.
Maar of het versje ”Mie pas op, de melk komt op” in dit kader een diepere betekenis heeft weet ik niet.
Babysitten noemt men het oppassen op andermans kinderen en dat werd graag door jonge koppeltjes gedaan.
Als ze niet goed opgepast hadden werd dat hun verweten of ze kregen zelf een kind om op te passen.
Goed oppassen blijft dus nog altijd de boodschap.
Ut is maor da gut weet.
Ward.

Ook te vinden op: www.hengstdijk.eu